Jan Leen Boot

17-12-2007

11-06-2007

 06-03-2007

De nieuwe passie van Jan-Leen Boot

door Bas Abresch

BURGH-HAAMSTEDE - Tot elf jaar geleden telde er maar één ding in zijn leven: voetbal. Een ernstige knieblessure en een cadeautje voor zijn pasgeboren dochtertje gaven echter een andere, totaal nieuwe wending aan het leven van Jan-Leen Boot. "Ik had nooit gedacht dat ik dit leuk zou vinden".

Jan-Leen Boot: "Na mijn actieve voetbalcarrière ben ik nog wel een paar jaar elftalleider geweest, maar ik vond het frustrerend om naar die jongens te moeten kijken en niet meer zelf mee te kunnen doen".
Foto: Marijke Folkertsma.

Vorig weekend stond daar ineens de naam Jan-Leen Boot tussen de uitslagen van menwedstrijden pony`s in Heinkenszand. Betrof het hier de oud-spits van Zierikzee of ging het om een naamgenoot? Navraag leerde dat het inderdaad de ex-voetballer betrof. Vanwaar die opmerkelijke wending?

"Elf jaar geleden ben ik gestopt met voetballen", legt de nu 44-jarige Boot uit.

"Ik had een totaal versleten knie. Ik ben toen nog wel een paar jaar elftalleider geweest, maar ik vond het frustrerend om naar die jongens te moeten kijken en niet meer zelf mee te kunnen doen. Als ik nog fit was geweest, had ik nu zeker in een lager elftal gespeeld. Toen mijn dochtertje zes jaar geleden werd geboren, gaf mijn zus een ponyveulentje als kraamcadeau. En toen ben ik besmet geraakt met het virus."

Het cadeau was aanvankelijk bedoeld als gezelschap voor de twee geitjes in de achtertuin. En als dochterlief wat ouder zou worden, zou zij misschien wat met de pony, een kruising tussen een Shetlander en een Welsh, kunnen gaan doen. Maar voordat het zo ver was, kreeg pa ineens bovengemiddelde interesse. "Als je zo`n beestje toch hebt staan, kun je er beter iets mee doen. Anders is het zielig. En van het één komt het ander. Dus ik heb een tweede pony gekocht, ben begonnen met een tweespan en heb me aangemeld bij fok- en menvereniging Schouwen-Duiveland. Daar heb ik ook mijn koetsiersbewijs gehaald. Een maand geleden heb ik mijn startkaart voor officiële wedstrijden aangevraagd. En vorig weekend heb ik mijn eerste wedstrijd gewonnen. Al mag dat geen naam hebben, omdat het in een lage categorie was en er slechts drie deelnemers waren."

Zo heeft Boot ineens een nieuwe, onverwacht passie gekregen. "Vroeger telde maar één ding voor me en dat was voetbal. Tijdens mijn actieve voetbalperiode heb ik ook nooit gedacht dat ik dit leuk zou vinden. Ik had helemaal niks met paarden. Maar nu ik door mijn knie geen actieve sporten meer kan doen, vind ik dit de ideale hobby. Ik haal heel veel voldoening uit het mennen. Het is pure ontspanning om op zondagochtend de domeinen bij Westenschouwen in te trekken met de kar of om op een zomeravond over het strand te rijden. Dat noem ik echt de ultieme ontspanning."

Inmiddels staat Boots hele leven in het teken van de pony`s. Op zaterdagochtend gaat hij eerst met zijn dochter naar de manege om haar te laten pony rijden en `s middags gaat hij zelf om les te nemen met de kar.

De vrouw van de voormalige goalgetter rijdt paard, dus zelfs vakanties worden speciaal ingericht voor de nieuwe hobby. Binnenkort trekt de familie Boot weer een weekje met de trailer naar de Veluwe. In de achtertuin van het huis in Burgh-Haamstede staan sinds een aantal jaren een bak en een schuur.

"Ja, wat ik al zei: van het één komt het ander. Ik heb ook nog les. Vooral in de dressuur moet ik nog veel leren. Dat kost tijd, maar ik doe er mijn best voor. Dat is toch mijn instelling als sportman: het zo goed mogelijk proberen te doen. Als je het vergelijkt met voetbal is het mennen ook een teamsport. En ik ben absoluut een teamsporter. De andere overeenkomst is de zogenaamde derde helft. Net als bij de voetbal kunnen ze dat in de menwereld prima. Ik voel me helemaal thuis in dit wereldje."

06-03-2007

Gescheurde kruisband verkortte carrière Boot

door Bas Abresch

BURGH-HAAMSTEDE - Een centrumspits die het moest hebben van zijn fysieke kracht en het harde werken, met een neusje voor de goal. Zo omschrijft Jan-Leen Boot de voetballer Jan-Leen Boot. Vanaf zijn vijftiende speelde hij bij Zierikzee. "Ik speelde eerst bij Mevo, maar ik wilde niet al op mijn vijftiende in het eerste spelen.

Achteraf heeft hij daar geen spijt van. Op zijn zeventiende brak hij door in het eerste en werd hij één van de meest scorende spitsen van de afgelopen veertig jaar. "Begin jaren tachtig hadden we een goed team, waarmee we de top van de tweede klasse haalden op basis van goed voetbal. We stonden bekend als een technisch team en met mijn fysieke kracht zorgde ik voor het evenwicht. Dat was een mooie tijd."

Dat veranderde toen Boot in 1986 op zijn 23e zijn kruisband afscheurde. Dat kwam nooit meer goed. Zes jaar lang sukkelde hij met de blessure. In 1993 keerde hij toch terug, scoorde 21 goals in twee seizoenen, maar op zijn 33e moest hij noodgedwongen definitief stoppen.

"Dat was een bittere teleurstelling. Het is heel frustrerend dat ik niet meer actief kan sporten. In de loop der jaren kwam ik steeds minder op de voetbal, dus heb ik minder binding gekregen. Ik volg de uitslagen nog wel altijd." 

.