bel

bel

bel

Willem Frans Boot

 

Personalia

Naam: Boot, Willem Frans
Geboren: 26 november 1906, Zuid-Beijerland
Overleden: 18 januari 1987, Den Haag
Nationaliteit: Nederlands

Biografie

Willem Frans Boot was de zoon van Arie Franszn Boot en Nelletje AchterbergHij trouwde op 15 juni 1956 in Zeist met Margarita Anastasia de Bruin.

Onderscheidingen

VLIEGERKRUIS (VK)  
Rang: Kapitein Vlieger-Waarnemer
Eenheid: RAAF No. 18 (NEI) Squadron
Toegekend op: 16 juni 1950
Bijzonderheden: Koninklijk Besluit No. 44
706e Verlening
Willem Frans Boot.01
RIDDER IN DE ORDE VAN ORANJE NASSAU (ON.5)
Bijzonderheden: Met de Zwaarden
Willem Frans Boot.04
OORLOGSHERINNERINGSKRUIS (OHK)
Bijzonderheden: Met de gespen
"OOST-AZIË - ZUID-PACIFIC 1943-1945"
"OORLOGSVLUCHTEN 1940-1945"
"NEDERLANDSCH-INDIË 1941-1942"
Willem Frans Boot.03
ERETEKEN VOOR LANGDURIGE DIENST ALS OFFICIER
Bijzonderheden: Uiteindelijk toegekend met cijfer "XX".
Willem Frans Boot.02

Bron: http://www.ww2awards.com/person/593


 

No. 18 (Netherlands East Indies) Squadron

Uit: Wikipedia, de vrije encyclopedie

No. 18 (Netherlands East Indies) Squadron was een gecombineerde Nederlands-Australisch bommenwerper squadron in de Tweede Wereldoorlog onder operationeel commando van de Royal Australian Air Force (RAAF). Het Squadron werd op 4 april 1942 als RAAF squadron te Canberra opgericht als No. 18 (Netherlands East Indies) Squadron RAAF. Reeds op 6 juli 1942 werd No. 18 (NEI) Squadron RAAF officieel ontbonden als een RAAF Squadron en werd het een onderdeel van de Militaire Luchtvaart van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger, maar nog wel steeds onder RAAF commando tot 15 januari 1946, toen ook het operationele commando overging naar de ML-KNIL. Na de soevereiniteitsoverdracht heeft het in 1950 al haar materieel en verdere eigendommen overgedragen aan de Indonesische Luchtmacht (AURI = Angkatan Udura Republik Indonesia), tegenwoordig Tentara Nasional Indonesia-Angkatan Udara (TNI-AU) geheten, waar het op 26 juli 1950 werd opgeheven.

Willem Frans Boot.05

North American B-25 Mitchell bommenwerpers van het No.18 (NEI) Squadron in formatie bij Darwin in 1943

 


Detachement Boot vertrekt naar Australië, 14 en 15 februari 1942

Al voor de capitulatie van Nederlands-Indië werd personeel van de Militaire Luchtvaartafdeling van het KNIL (ML-KNIL) naar Australië gezonden. Zo kreeg het merendeel van de afdeling van W.F. Boot opdracht om naar Brisbane te vliegen om daar de nieuwe B-25 Mitchell`s in ontvangst te nemen van de Amerikaanse ferry-crews. Het betrof hier een noodtoewijzing van 60 toestellen uit de lopende productie voor de Amerikaanse Leger-Luchtmacht. De grootste groep personeel (43 man) vertrok op 14 en 15 februari 1942 naar het vliegveld Archerfield bij Brisbane. Dit was het zogenaamde detachement Boot. In dit detachement bevond zich onder meer ook vlieger Jan Lukkien die kort daarvoor op 13 januari 1942 bij een luchtgevecht met de Japanners bij Balikpapan gewond was geraakt. Het detachement vertrok verdeeld over 4 Lodestars van de D.vl.A. uit Andir bij Bandoeng (2 van de vier lodestars vertrokken een dag later). De opdracht van Boot omvatte het overnemen van de eerste 14 B-25`s en het met deze toestellen zo spoedig mogelijk terugvliegen naar Java waar de conversie van de afdeling i-vl.G.III zou worden voltooid. Aanvankelijk bestond het detachement uit 18 vliegers, 7 telegrafisten en 14 monteurs. De nieuwe B-25 Mitchell bommenwerpers waren reeds onderweg toen de groep van Boot te Archerfield aankwam. Voor de transitie te Archerfield dacht men ongeveer een week per overvliegbemanning nodig te hebben. De bestelde bommenwerpers werden echter niet op tijd geleverd. Boot zou later de eerste commandant van het op te richten 18 (NEI) Squadron RAAF worden. Eind februari 1942 vertrok vanuit Java opnieuw een detachement van de ML naar Australië. Dit detachement, onder leiding van de Majoor Roos, had tot taak om in Australië een permanente organisatie van de ML op te zetten voor de opleiding van personeel voor de nieuw te ontvangen vliegtuigen. Het eerste B-25 toestel arriveerde op 2 maart 1942, 6 dagen voor de capitulatie van Nederlands-Indië. De B-25 was een geheel nieuw toestel in vergelijking met de Glenn Martin. Door de snelle beëindiging van de strijd was Boot echter gedwongen in Brisbane te blijven. Het was de bedoeling van Van Oyen om Boot voorlopig Squadron commandant te maken totdat het geheel op operationele sterkte was gekomen. Aangezien het drukke vliegveld Archerfield niet geschikt was voor de oefenvluchten van de Nederlandse bemanningen, vond overplaatsing naar Canberra plaats. Het detachement werd aangevuld met personeel van het Depot Vliegtuigafdeling van de ML-KNIL, dat grotendeels naar Australië was uitgeweken met Lockheed 12`s en Lodestars.


 De val van Nederlands-Indië, 8 maart 1942

Vluchtelingenstroom uit Nederlands-Indië

Eind februari - begin maart 1942 kwam er vanuit Nederlands-Indië een grote vluchtelingenstroom naar Australië op gang middels koopvaardijschepen van de KPM en vliegend materieel van de KNILM, KLM, ML-KNIL en Marine Luchtvaartdienst die voldoende vliegbereik hadden om Australië te bereiken. Het luchtvaart personeel dat Australië wist te bereiken was voornamelijk vliegend personeel zonder broodnodig grondpersoneel, zoals monteurs en dergelijke. Na aankomst te Australië moest hun materiaal afgestaan worden aan de geallieerden. In de weken die volgden wisten diverse vliegers op spectaculaire wijze Nederlands-Indië te ontvluchten. De Royal Australian Air Force (RAAF) nam de Nederlandse vliegtuigbemanningen op en bracht ze onder in een nieuw op te richten eenheid, No. 18 (Netherlands East Indies) Squadron RAAF.


 De aanval op Broome, 3 maart 1942

Broome was een tankplaats voor vliegtuigen, gelegen tussen Nederlands-Indië en de grotere plaatsen van Australië aan de oostkust. Hierdoor kwamen langs Broome vele Nederlandse vluchtelingen, afkomstig vanuit eilanden als Java, die waren ingenomen na de Japanse invasie. Door de ligging groeide Broome uit tot een significante geallieerde militaire basis. Begin 1942, rond de Slag om Java, passeerden meer dan 1000 Nederlanders Broome, voornamelijk in watervliegtuigen. De Aanval op Broome was een luchtaanval op 3 maart 1942 door Japanse jachtvliegtuigen op de Australische plaats Broome, waarbij ten minste 88 personen werden gedood en een groot aantal geallieerde vliegtuigen werd vernietigd. Tachtig kilometer ten noorden van Broome werd ook op 3 maart 1942 een Douglas DC-3 van de Koninklijke Nederlandsch-Indische Luchtvaart Maatschappij neergeschoten door de Japanners. Dit vliegtuig vervoerde vluchtelingen vanuit Bandung en had voor een grote waarde aan diamanten bij zich. Vijf inzittenden verloren bij deze aanval hun leven. In het gehele gebied rondom Broome waren geen geallieerde jachtvliegtuigen aanwezig. Enkel luchtafweergeschut vanaf de grond kon de Japanse jachtvliegtuigen schade toebrengen. Een Japanse vlieger (Osamu Kudo) werd hierdoor gedood door de eerste luitenant van de KNIL Gus Winckel, die een 7,9 mm machinegeweer hanteerde.


 De ontsnapping van onder-luitenant vlieger SJ Kok, 4-5 Maart 1942

In de nacht van 4 op 5 maart 1942 vertrok Kok samen met de Amerikaanse vlieger Cherymisin vanuit Andir naar Australië met een B-17. Beide vliegers vlogen normaal op de Lockheed Loadstar en hadden nog nooit op dit type vliegtuig gevlogen. Bij aankomst in Australië werd het toestel aan de Amerikanen overhandigd.


 Evacuatie van de Nederlandse Top naar Australie, 7 maart 1942

Op 3 maart 1942 vloog kapitein Eddy Dunlop de PK-ALW naar een stuk van de in aanbouw zijnde Boeaba-toeweg buiten Bandoeng om daar te wachten op de aankomst van de Luitenant-Gouverneur-Generaal Dr. H. van Mook die naar Australië geëvacueerd diende te worden. Pas in de nacht van de 7e Maart om 01.00 uur, met zware gevechten op nog geen 15 km afstand, vertrok het laatste KNILM vliegtuig uit Indie met zijn VIP`s die opgewekt een zitplaats op de grond van het vliegtuig accepteerden. Met bijzondere toestemming van de legercommandant vertrokken per vliegtuig (3x Lockheed Lodestar en een DC-3) naar Australië, samen met onder meer Dr. Van Mook, diverse hoge ambtenaren, legercommandant L.H. van Oyen, kapitein Jhr J.M.R. Sandbergh, kapitein D.C. Buurman van Vreeden, kapitein A.L.A. Coppens, luitenant-kolonel Prof Dr. Ir Otten (Hoofd TD) 1e luitenant voor Speciale diensten Mr. Creutzberg (Adjudant van Van Oyen), 1e luitenant-vlieger Simons van de afdeling 1-VL-G-V, 2e bestuurders mitrailleurschutter Van der Touw, De Serriere, Guillaume, Ketting, en de Sergeant-monteurs Van Limbeek en Versnel. Zoals tijdens de meeste evacuatievluchten van de KNILM was een lang touw door het midden van de cabine de enige houvast voor de passagiers. Na een vlucht van meer dan 7 uur arriveerde het vliegtuig veilig te Port Hedland in Australië. De DC-3 PK-ALW staat nu opgesteld in het Queensland Air Museum.


 De ontsnapping van de Glenn Martin M-585 met onder meer luitenant-vlieger A.B. Wolff

Eind februari 1942 was de eens zo machtige ML-KNIL vloot van meer dan 95 Glenn Martin vliegtuigen gereduceerd tot 11 gevechtsklare toestellen. Daarnaast waren er nog 24 gevechtsklare jagers. Uiteindelijk wist slechts 1 Glenn Martin de tocht naar Australië te maken. Deze laatste bommenwerper, de M-585, stond op Vliegbasis Andir voorzien van nieuwe motoren maar met een romp vol kogelgaten. Op de laatste dag van de strijd (Nederland capituleerde op 8 maart) vertrok het toestel met 9 personen aan boord voor een vlucht van ruim 7 uur naar Broome met als tweede bestuurder luitenant Bertie Wolff, de latere Bevelhebber der Luchtstrijdkrachten. Dankzij een extra brandstoftank en een gunstige staartwind kwamen ze aan met nog voor 30 minuten brandstof in de tank. Verstijfd van de kou, vanwege de vele kogelgaten, bereikten de inzittenden veilig Australië. Het toestel werd later verkocht aan de USAAF en gebruikt door een Amerikaanse generaal.


 De ontsnapping van vaandrig Vlieger-Waarnemer F.Pelder, 11 maart 1942

Op 9 maart 1942 vertrok vaandrig vlieger-waarnemer Frederik Pelder met twee Australiërs, een Nieuw-Zeelander en een Canadees in de tweemotorige Locheed Loadstar L2-12 met registratienummer L-201 vanaf het vliegveld Pameungpeul aan de zuidkust van Java naar Sumatra. Het toestel stond gedeeltelijk vernield op het vliegveld. Via Medan en het vliegveld Lho-Nga bij Koeta Radja vertrok Pelder op 11 maart naar Colombo waar hij na ongeveer 10 uur vliegen aankam. Het bijzondere van deze vlucht was tweeledig. De vlucht vond plaats een dag na de capitulatie van Nederlands-Indie, zodat Pelder tot de groep Engelandvaarders kon worden gerekend. Daarnaast kon de vlucht van meer dan 1500 mijl alleen worden gemaakt met een provisorisch brandstofsysteem waarbij extra brandstoftanks achter de cockpitstoel stonden vastgesjord. Met een handpomp werd regelmatig brandstof overgepompt naar de tanks van de L-201. Het toestel is later overgedragen aan de RAF in Brits-Indië. Pelder zou later naar Australië vertrekken om zich daar aan te sluiten bij de ML-KNIL aldaar.


 Oprichting van het No. 18 (Netherlands East Indies) Squadron RAAF, 4 april 1942

Op 4 april 1942 werd te Canberra het No. 18 (Netherlands East Indies) Squadron RAAF opgericht op de RAAF Vliegbasis Fairbairn. Het merendeel van het vliegend personeel was Nederlander, terwijl het grondpersoneel overwegend Australisch was. Dit had te maken met het enorme tekort aan Nederlands grondpersoneel. Vanuit deze plaats aan de oostkust van Australië opereerde het Squadron tot eind 1942. Hoewel het squadron nog niet compleet was zette de RAAF de Nederlandse manschappen al snel in. Met succes voerden ze vluchten uit ter bescherming van de Australische koopvaardij.

Willem Frans Boot.06

Een formatie Mitchells van het 18 (NEI) Squadron in de buurt van Canberra

 


Squadron commando

Als squadron commandant werd kapitein W.F. Boot voorgesteld. Op 21 april 1942 arriveert Boot te Canberra en nam het commando van het No. 18 (NEI) Squadron RAAF op zich. Het was geen succes aangezien Boot beslist niet populair was onder zijn troepen, die niet konden accepteerden dat Boot de leiding over het Squadron kreeg. Op 28 april 1942 werd de oudere majoor B.J. Fiedeldij naar voren geschoven om bij het No. 18 (NEI) Squadron RAAF het commando op zich te nemen. Boot werd na zijn falend beleid als commandant tewerkgesteld als liason officier op het geallieerde hoofdkwartier om er de plaats over te nemen van majoor Coppens. Kapitein H.J. de Vries (Landmacht) werd Liason Officer bij de OBSO en bij het hoofdkwartier van de Geallieerde Luchtmacht. Al op 1 juni 1942 nam majoor B.J. Fiedeldij het commando over van kapitein W.F. Boot. Opmerkelijk genoeg werd Boot later in 1946 wederom squadron commandant. Ook zou Boot als zeer verdienstelijk vlieger worden beloond met het Vliegerkruis voor 30 opdrachten (321 uur) als vlieger bij het No. 18 (NEI) Squadron in de Pacific.


 Personeel, materieel en organisatie

Het was de bedoeling dat No. 18 (NEI) Squadron bij de oprichting een levering van achttien North American B-25 Mitchell bommenwerpers te geven toen het voor het eerst werd gevormd, maar deze vliegtuigen werden opnieuw toegewezen aan de USAAF (3rd Bomb Group USAAF) voor de bestrijding van taken in Nieuw-Guinea. Ze ontving uiteindelijk vijf B-25 Mitchell in april 1942. Op 8 mei 1942 werd de Royal Netherlands Military Flying School opgericht te Jackson AF Mississippi. Hier zou vliegend- en grond personeel een opleiding krijgen. In juni 1942 bestond het No. 18 (NEI) Squadron uit 242 Nederlanders en 206 Australiërs. Het eskader stond onder bevel van Nederlandse officieren, maar was onder het operationele commando van de RAAF, die deel uitmaakte van de 79 Wing. De oorspronkelijke vijf B-25 werden vervangen door tien Douglas Bostons (een combinatie van DB-7N en A-20A`s). Op 6 juli 1942 werd No. 18(NEI) RAAF Squadron officieel ontbonden als een RAAF Squadron en werd een deel van de ML-KNIL, maar nog steeds onder RAAF commando. De Bostons werden vervolgens vervangen tussen 23 augustus 1942 en 18 september 1942 door achttien nieuwe B-25 Mitchells. De eerste dagen in Canberra bestonden uit training en anti-onderzeeboot patrouilles. Al op 5 juni 1942 werd er een vermeend vroeg succes behaald. Tijdens een van deze anti-onderzeeboot patrouilles stuitte kapitein Gus Winckel op een verdwaalde Japanse Midget onderzeeër 115 km ten oosten van Sydney, die naar verluidt tot zinken werd gebracht. Later bleek dit niet het geval te zijn. Op 21 oktober 1942 verongelukte een B-25D Mitchell in de Northern Territory.


 Overplaatsing naar Mac Donald Airfield, 5 december 1942

 

Willem Frans Boot.07

Plattegrond van Mac Donald Airfield

Eind 1942 werd het squadron verplaatst naar het vliegveld MacDonald in de nabijheid van Darwin. Vanuit deze plaats in noordwest Australië, die dichter bij het strijdtoneel was gelegen, kon het squadron eenvoudiger worden ingezet. Het squadron werd nu met de aankomst van meer RAAF personeel op volle sterkte gebracht, en bestond uit 40 officieren en 210 militairen van de ML-KNIL en 8 officieren en 300 militairen van de RAAF. In januari 1943 was het squadron operationeel en werden de eerste vluchten uitgevoerd over het operatiegebied dat zich uitstrekte tot de eilanden Soenda en Flores in het westen, de Tanibar-, Kei- en Aru-eilanden in het noorden en verder de zuidwest kust van Nieuw-Guinea. MacDonald vliegveld vereiste nog wel een hoop werk. Door het personeel van No. 18 (NEI) Squadron werden afgelegen parkeerplaatsen en taxibanen tussen deze gebieden en het korte vliegveld aangelegd. De ondergrond van granietgrind van het vliegveld was slecht bestand tegen de regens waardoor reparaties vaak nodig waren.

Willem Frans Boot.08

Landingsbaan van Mac Donald Airfield in 2007

 


De eerste operationele acties van Mac Donald Airfield, januari 1943

 De eerste operationele vlucht was een verkenningspatrouille op 18 januari 1943 tot de Tanimbar-eilanden op zoek naar gemelde vijandelijke scheepvaart. Men vloog de eerste operationele aanval op 19 januari 1943 tot Toeal op de Kei- eilanden en de volgende dag werden twee Japanse Zeros over Fuiloro en een "Dave" (Nakajima E8N1 watervliegtuig) op Dobo tijdens een inval op Timor uit de lucht geschoten. Enkele belangrijke gebeurtenissen uit deze periode waren:

  • Op 31 januari 1943, terugkerend van een dageraadinval in Dili (Timor), moesten twee Mitchells van 18 (NEI) Squadron in de buurt van Mac Donald Airfield een gedwongen landing maken als gevolg van een tekort aan brandstof. Er waren geen slachtoffers. Hun lange afstand missies hadden tot gevolg dat vliegtuigen vaak te weinig brandstof hadden voor de terugvlucht indien de omstandigheden tegen zaten. Het betrof toestellen met de serienummers N5-139 en de N5-134.
  • Op 5 februari 1943 stortte de Mitchell met serienummer N5-132 in de buurt van Mac Donald Airfield neer waarbij de hele bemanning om het leven kwam.
  • Op 18 februari 1943, tijdens een aanval op Dili, Timor, werden zes Mitchells van No. 18 (NEI) Squadron onderschept door twee Japanse Zeros. De B-25 Mitchell met serienummer N5-144 werd neergeschoten door de Japanners en viel in de zee. Een Zero werd vernietigd. De bemanning van de neergehaalde Mitchell werd gespot in een rubberen reddingsboot door de andere Mitchells toen ze uit de omgeving vertrokken omdat hun brandstof onvoldoende was. Drie Hudson wierpen later voedsel in zee voor de neergehaalde bemanning, die vervolgens werd gered door HMAS Vendetta. Pas toen werd ontdekt dat de piloot en bommenwerper waren doodgeschoten en de co-piloot gewond was door de beschietingen van de Zero. In hun rubberboot was de bemanning aangevallen door een grote haai, die probeerde in de rug van de gewonde co-piloot te bijten. Ook moest de bemanning een aanval van een grote zeevogel afslaan. Later in februari 1943 wist het No. 18 (NEI) Squadron nog een Zero neer te schieten. Bij deze actie werd mogelijk een tweede Zero neergehaald en raakten drie anderen beschadigd.
  • Op 30 maart 1943 stortte de N5-133 neer bij Point Jahleel, Melville-eiland (Australië) (Northern Territory).
  • In april 1943 vloog het No. 18 (NEI) Squadron samen met Beaufighters van 31 Squadron RAAF en Liberators van het 319e Bomb Squadron vrijwel dagelijks missies tegen Japanse bases en de Japanse scheepvaart.

Willem Frans Boot.09

De restanten van de B-25 Mitchell Serienummer N5-140 voor de kust van Nightcliff.
Dit toestel was in de ochtend van 5 april 1943 vanuit Darwin vertrokken voor een aanval op Timor,
maar verongelukte kort na take-off waarbij alle vijf de bemanningsleden om het leven kwamen.
De restanten van het vliegtuig zijn alleen zichtbaar bij extreem laag water.

  • Op 18 april 1943 voerden 13 Hudsons van No. 2 Squadron RAAF samen net 9 Mitchells van No. 18 (NEI) Squadron een nachtelijke aanval uit op het strategisch gelegen vliegveld Penfui (bij Kupang. No. 18 (NEI) Squadron waren de eersten die aanvielen en kregen te maken met hevig Japans anti-luchtdoel geschut.
  • Op 2 mei 1943 werd het vliegveld Penfui gebombardeerd bij het licht van afgeworpen licht-flares.
  • Op 6 mei 1943 werd Dili op het eiland Timor gebombardeerd.

 


Overplaatsing van Mac Donald Airfield naar Batchelor Airfield, april-mei 1943

Tussen 13 april 1943 en 8 mei 1943 werd het squadron overgeplaatst naar Batchelor, 80 kilometer ten zuiden van Darwin. Batchelor Airfield was een stuk beter uitgerust dan Mac Donald Airfield en lag een stuk verder naar het noorden, meer in de richting van de missiegebieden. Het squadron bleef tot het einde van de oorlog te Batchelor Airfield. Enkele belangrijke momenten uit deze periode in 1943 waren:

  • Op 11 mei 1943 vloog het squadron haar eerste missie vanuit Batchelor. Dit was een verkenningsmissie langs Somniloquy-Tanimbar Eiland en Laha-Ambon, en daarnaast missies over Penfui, Koepang Harbour en Dili. No. 18 (NEI) Squadron voerde veel aanvallen op mast-hoogte uit tegen Japanse schepen. Deze aanvallen bleken erg gevaarlijk; zo ontplofte een van hun vliegtuigbommen nog voordat hij volledig het toestel had verlaten door een verkeerd ingestelde tijdontsteking.
  • Op 11 juni 1943 werd luitenant-kolonel J.J. Zomer de nieuwe commandant van No. 18 (NEI) Squdron.
  • In Juli 1943 werd het eerste grote B-25 contingent van Amerika naar Australië gevlogen door Amerikaanse ferry- vliegers en de eerste Nederlandse vliegers die waren opgeleid aan de Royal Netherlands Military Flying School. Soortgelijke B-25 contingenten, maar ook verschillende kleinere groepen, vertrokken in de daarop volgende periode. De laatste groep Nederlands personeel vertrok op 15 februari 1944 naar Australië. Onder hen bevond zich ook de commandant van de school Kolonel C. Giebel, die op 31 augustus 1943 het commando van generaal-majoor van Oyen had overgenomen en verder ook de vliegers Jan Lukkien en R. Wittert van Hoogland.
  • Op 22 mei 1943 verongelukte bij een nachtelijk vertrek van Batchelor Airfield de B-25C Mitchell, N5-152 (#42-32483) "Tangerine" doordat het langs de baan een beveiligingspost raakte. Het toestel had een volle lading met bommen aan boord. De bemanning van Tangerine bestond uit de 1e vlieger B. Wetters, 2e vlieger kapitein Eccles, navigator Jesserun, wireless operator F.Weber en airgunners Vernon Mac en McLean.

Willem Frans Boot.10

Laha vliegbasis op Ambon (15 december 1945).
Op deze locatie richtten de Japanners in februari 1942 een slachting aan bij de Slag om Ambon.
De vliegbasis was in februari 1942 de locatie van het Australian 2/21st Battalion
en andere Gull Force eenheden, die zich op 3 februari 1942 moesten overgeven aan de Japanners.
Op de achtergrond is de Baai van Ambon te zien.
In 1945 werd de vliegbasis het hoofdkwartier van de Australian 33rd Brigade.

  • Op 9 september 1943 verongelukte de B-25C Mitchell, N5-153, #42-32339, "René" bij een landing op Batchelor nadat het neuswiel en flaps weigerden. Het toestel kwam terug van een missie naar Laha-Ambon (zie afbeelding).
  • Op 18 oktober 1943 raakte de Mitchell met serienummer N5-145 "The Flying Dutchman" beschadigd. B-25 Mitchell, N5- 145, #41-12798 "The Flying Dutchman" raakte op batchelor van de landingsbaan bij een ongunstige wind. De N5-145 was door "B" Flight op 17 september 1942 in ontvangst genomen. In mei 1943 was het toestel omgebouwd tot een Strafer, en uiteindelijk 21 february 1944 ontmanteld.
  • In oktober 1943 verandert de samenstelling van het squadron toen Nederlands personeel arriveerde vanuit de Verenigde Staten. Het squadron werd in de nieuwe samenstelling in november 1943 ondergebracht bij een nieuwe, net opgerichte eenheid, No. 79 Wing van de RAAF. In samenwerking met de Australiërs voerden ze verschillende verkenningsvluchten uit voordat het squadron opnieuw werd overgeplaatst.
  • In december 1943 voerde het No. 18 (NEI) Squadron samen met No. 31 Squadron RAAF een gecombineerde aanval uit op de Japanse scheepvaart. Op 15 december 1943 vielen 8 Beaufighters van No. 31 Squadron RAAF de plaats Manatuto aan waarbij ze twee pontons tot zinken brachten en ze Schoeners wisten te beschadigen. Vervolgens vielen ze een konvooi aan, waarbij een 500 tons schip tot zinken werd gebracht. Die middag vielen 5 Mitchells van No. 18 (NEI) Squadron hetzelfde konvooi aan waarbij de Watatsu Maru van 5123 ton tot zinken werd gebracht. De Beaufighters vervolgden de volgende dag weer hun aanval op het konvooi.

 


Mouwembleem, the Dutch Cleaner

Eind 1943 ging het No. 18 (NEI) Squadron een onofficieel mouwembleem dragen met de afbeelding van een Hollandse boerin die haar straatje aan het schoonvegen was, de zgn. "Dutch Cleaner". Dit embleem werd onofficieel erkend voor het verdienstelijk optreden tegen de Japanners. Van 17 november 1943 tot 4 januari 1944 was het No. 18 (NEI) Squadron verantwoordelijk voor de vernietiging van zes Japanese schepen met een laadvermogen van 25,545 ton, plus vele andere kleine vijandelijke boten. Voor zover bekend werd het embleem alleen gedragen door Flight IV onder commando van Reserve 1e Luit. Vlieger-Waarnemer J. Staal.

 


Operationele acties in 1944

 

Willem Frans Boot.11

Een Mitchell van het 18 (NEI) Squadron op 14 februari 1944

Op 15 februari 1944 werd de Royal Netherlands Military Flying School gesloten, nadat de laatste manschappen waren opgeleid en er niet voldoende leerlingen meer kwamen om de school open te houden.

  • Als onderdeel van een oefening kreeg op 8 maart 1944 een aantal RAAF Squadrons de opdracht om zich te verplaatsen in verband met een vermeende Japanse aanval op Freemantle in West-Australië. Als onderdeel van deze oefening werden No. 18 (NEI) Squadron en No. 31 Squadron RAAF op 10 maart 1944 naar Learmonth Airfield bij Potshot (Exmouth Gulf Area) verplaatst met 16 Mitchells en 8 C-47 Dakotas. No. 120 (Netherlands East Indies) Squadron werd ook verplaatst van Canberra naar Potshot. De vermeende Japanse aanval bleef uiteindelijk uit waardoor op 22 maart 1944 alle Squadrons opdracht kregen om naar hun normale basis terug te keren. Het No. 18 (NEI) Squadron verliet Potshot richting Bachelor op 23 maart 1944.
  • Op 30 maart 1944 werden de missies vanuit Batchelor weer hervat toen 8 Mitchells het vliegveld te Penfui bombardeerden. Rond deze periode ontving het No. 18 (NEI) Squadron een nieuwe batch met B-25 Mitchells uitgerust met een geschut in het staartstuk.
  • Vanaf april 1944 opereerde No. 79 Wing inclusief het No. 18 (NEI) Squadron vanaf New Britain om de oprukkende grondtroepen te ondersteunen.
  • In april 1944 waren Koepang, Dili, Penfui en Lautem dagelijkse doelen voor de Beaufighters van No. 2 Squadron RAAF en de Mitchells van No. 18 (NEI) Squadron. In april 1944 werd luitenant-kolonel Ter Roller de nieuwe squadron commandant. Op 19 april 1944 vielen 8 Beaufighters en 15 Beauforts van No. 1 Squadron RAAF samen met 12 Mitchels van No. 18 (NEI) Squadron de barakken en het dorp te Su aan
  • In mei 1944 werden verschillende doelen op Timor continu aangevallen door No. 1 en No. 31 Squadron RAAF en No. 18 (NEI) Squadron. Op 18 mei 1944 werd de Mitchell met serienummer N5-177 neergeschoten door een Japans anti-luchtdoel geschut bij een aanval op op het dorp Saumlaki. Op 23 mei 1944 raakte een andere Mitchell met serienummer N5-162 verloren door Japans anti-luchtdoelgeschut bij een aanval op het eiland Timor.
  • Op 23 juni 1944 werd de Squadron commandant luitenant-kolonel Te Roller gedood bij een aanval op Japanse scheepvaart in de buurt van Timor, toen de Mitchell die hij vloog werd geraakt door een Japans anti-luchtdoel geschut. Het toestel explodeerde en viel in de zee. Bij deze aanval werden drie Japanse schepen vernietigd of beschadigd.

Willem Frans Boot.12

Vliegveld Batchelor, juli 1944.
Squadron commandant luitenant-kolonel D.L. Asjes, (2e van rechts)
met groupscommander J.P. Ryland, commandant van no. 79 Wing RAAF (ver rechts)
in gesprek met leden van de Empire Parliamentary Delegation

  • Op 1 juli 1944 werd luitenant-kolonel D.L. Asjes de nieuwe commandant van het No. 18e (NEI) Squadron.
  • In juli 1944 voerde No. 18 (NEI) Squadron, samen met No. 2 Squadron RAAF en No. 31 Squadron RAAF, een aanval uit op een Japans transport middels pontons tussen Timor Babar, Sermata en Leti Eilanden.
  • Op 29 juli 1944 vielen 9 Mitchells van No. 2 Squadron RAAF samen met 9 Mitchells van No. 18 (NEI) Squadron bij zonsondergang Penfui aan. Rond deze periode vloog het No. 18 (NEI) squadron missies van 14 uur bij daglicht om pamfletten af te werpen boven jappenkampen op Java, een zgn. propagandavlucht.
  • Op 11 augustus 1944 vond de aanval bij zonsondergang op Langgoer-strip (Vliegveld) plaats door twaalf vliegtuigen, waaronder de N5-178, gevlogen door luitenant-kolonel D.L. Asjes en co-vlieger Kap. W.F. Boot.
  • Op 18 augustus 1944 brak er brand uit in de N5-170 op Batchelor Airfield.
  • Op 21 augustus 1944 ondernam Asjes een riskante vlucht tijdens een zeer donkere nacht naar de Kei-eilanden om te zoeken naar de bemanning van een verloren gegaan vliegtuig.
  • Op 24 augustus 1944 voerde Asjes een riscante vlucht uit waarbij hij zocht naar de bemanning van een Mitchell onder commando van Pieter Cornelis André de la Porte, toen hij vervolgens bij Larat in een benarde positie geraakte door het ontvangen van onverwacht en onbekend, vermoedelijk raketafweervuur.
  • Op 29 augustus 1944 vloog Asjes naar de Kei- en Tanimbar eilanden, waarbij vijandelijke schepen tot zinken werden gebracht en zwaar tot halfzwaar vijandelijk luchtafweergeschut tot zwijgen werd gebracht. Bij deze vlucht werd zijn toestel dusdanig beschadigd dat de vernielingen onherstelbaar bleken te zijn.
  • Op 30 augustus 1944 vond de aanval op het stadje Larat (Tanimbar eilanden) met twaalf vliegtuigen plaats, waaronder de N5-122 gevlogen door luitenant Vogler met co-vlieger kapitein W.F. Boot.
  • Op 9 september 1944 vond een speciale missie, gevlogen door Kap. W.F. Boot N5-173, plaats. Doel was het uitwerpen van voedsel en medicijnen bij Seroea, Damar, Te-oen en Nila eilanden ten behoeve van de zwaar geteisterde bevolking in die gebieden.
  • Op 7 oktober 1944 werd luitenant-kolonel M. van Haselen de nieuwe Squadron Commandant.
  • In oktober 1944 wisten No. 2 Squadron RAAF en No. 18 (NEI) Squadron samen 54 schepen te beschadigen of tot zinken te brengen. Op 6 november 1944 wisten de twee squadrons samen bij een aanval op Waimgapu (Soemba) de Japanse Speciale Onderzeebootjager no. 118 tot zinken te brengen. Later in november wisten ze samen nog twee koopvaardijschepen tot zinken te brengen voor de kust van Timor.

 


Operationele acties in 1945

 

Willem Frans Boot.13

B25J Mitchell geschilderd in de kleuren van No. 18 (NEI) Squadron

Enkele bijzondere gebeurtenissen in 1945 waren:

  • Op 2 januari 1945 verongelukte de B-25D Mitchell N5-211, (#43-3836) bij het opstijgen van Batchelor Airfield.
  • Op 28 januari 1945 werd een tweede propagandavlucht uitgevoerd, deze keer met een toestel, de N5-185, onder commando van majoor van Breemen. Tijdens deze missie werd het interneringskamp Ambawara ontdekt waarvan de geallieerden tot die tijd slechts het bestaan vermoedden. Door laag te vliegen wist Van Bremen veel beroering te wekken binnen de vier kampen. De vlucht boven Java duurde vierenhalf uur waardoor hij te weinig brandstof had voor de terugvlucht. Toen het toestel ook nog in hevige moessonbuien terecht kwam waardoor de motoren onregelmatig gingen lopen en de gezagvoerder door het slechte weer gedesoriënteerd raakte werd de kans op een landing in het water steeds groter. Uiteindelijk wist Van Breemen op de laatste druppels benzine zijn toestel te Broome aan de grond te zetten. Na een dag rust werd door hetzelfde toestel nogmaals een vlucht naar Java gemaakt. Deze vlucht had niet alleen tot doel om pamfletten uit te gooien maar ook om foto`s te maken van het havencomplex bij Tjilatjap aan de zuidkust van Java. Alle drie de vluchten mochten als geslaagd worden beschouwd. Miljoenen pamfletten werden uitgeworpen en honderden foto`s gemaakt. Tenslotte hebben de met rood-wit-blauwe vlag opgesierde machines bij tallozen de aandacht getrokken en velen zijn in de kampen moreel gesterkt dankzij van Breemen, Hagers en hun mannen.
  • Op 9 februari 1945 raakte een B-25J Mitchell met serienummer N5-217 (#43-27925) ernstig beschadigd bij een buiklanding bij RSU op Gorrie Airfield, gelegen ongeveer 9 km ten noorden van Larrimah, en 65 km ten zuiden van Mataranka aan de westzijde van de Stuart Highway. Het toestel werd ontmanteld op 14 mei 1945.
  • Op 25 februari 1945 was het No. 18 (NEI) Squadron begonnen aan de geplande verhuizing naar Jacquinot Bay in New Britain. Voorraden waren al per schip verstuurd toen de verhuizing werd afgeblazen. De Nederlanders wilden naar Oost- Indië en had MacArthur gesmeekt om een verandering in de plannen. Gaf hij toe dan zou de Squadron worden doorgestuurd naar Morotai in de Halmaheras.
  • Op 6 april 1945 vielen elf Mitchells van No. 18 (NEI) Squadron samen met tien B-24`s van No. 21 Squadron RAAF een Japans konvooi in de Flores Zee aan, dat begeleid werd door de lichte kruiser Isuzu. Het konvooi evacueerde Japanse troepen uit Timor. Twee B-24`s werden neergeschoten door Japanse vliegtuigen ter bescherming van het konvooi. Een Mitchell van No. 18 (NEI) Squadron deed twee voltreffers op de Isuzu. De zwaar beschadigde Isuzu was een gemakkelijke prooi, toen het de volgende dag tot zinken werd gebracht door de Amerikaanse onderzeeërs Char en Gabilan. Het bombardement op de Izuzu zou de laatste operationele opdracht onder RAAF commando van het No. 18 (NEI) Squadron worden, hierna werden alleen nog verkenningsmissies gevlogen totdat het in mei 1945 op niet-operationele status werd geplaatst in verband met de overplaatsing naar New-Brittain.
  • Op 5 mei 1945 werd de bevrijding van Nederland gevierd en spoedig daarna werden orders ontvangen om de 79 Wing onderdelen te verplaatsen naar Morotai en Biak. Het verblijf op Morotai was verre van aangenaam. Er was gebrek aan tenten en waterwagens en het regende er voortdurend. Toen daarna de order kwam dat men zou worden overgeplaatst naar Borneo was dat teveel van het goede.

Door de afnemende Japanse aanwezigheid rondom de oostelijke eilanden van Nederland-Indië werd door de Nederlandse autoriteiten een verzoek ingediend om de B-25`s van No. 18 (NEI) Squadron te vervangen door de B-24 Liberator zware bommenwerper die een langer vliegbereik hadden, maar dit liep op niets uit en zo bleef het Squadron opereren met de B- 25.


Overplaatsing naar Balikpapan - Borneo, 17 Juli 1945

 In juli 1945 volgt een laatste overplaatsing van Batchelor Airfield naar Balikpapan op Borneo om steun te verlenen bij de bevrijding van Borneo. Op 17 juli 1945 kwam men te Balikpapan aan. Operaties waren door de onverwachte Japanse capitulatie op 15 augustus echter niet meer nodig. Vanaf dit moment zou de voornaamste taak het afwerpen van pamfletten en voedsel boven Jappenkampen in Borneo, Celebes en Java zijn.

 


Capitulatie van Japan, 15 augustus 1945

Op 15 augustus 1945 capituleerde onverwachts het Keizerijk Japan. Na de capitulatie van Japan, op 15 augustus 1945, kwam het Squadron onder bevel van de Cdt. SEAC (South East Asia Command) met als voornaamste basis Balikpapan. In de periode januari 1943 tot 15 augustus 1945 voerde het 18 (NEI) squadron circa 1900 vluchten uit. Tijdens deze vluchten werden 85 Japanse schepen, of voor Japan varende schepen, vernietigd. Daarnaast voerde het squadron bombardementen uit op vijandelijke vliegvelden en strooide het voor propagandadoeleinden pamfletten uit boven bezette gebieden. De vluchten waren niet zonder gevaar, zo vielen er binnen het squadron in totaal 95 slachtoffers. In juli 1945 werden de Mitchells van No. 2 Squadron RAAF en No. 18 (NEI) Squadron overgeplaatst van 79 Wing naar de First TAF.

De nieuwe taak voor het Squadron bestond uit verkenningen voor het SEAC, het opsporen van interneringskampen, droppings van levensmiddelen en medicijnen en het transport van voormalige geïnterneerden naar Australië in opdracht van de RAPWI. In verband met de gespannen situatie mochten er echter nog geen vliegtuigen op Java en Sumatra geplaatst worden en mochten de B-25`s uitsluitend landen indien zij geheel ontwapend waren en enkel voor niet militaire doeleinden. Bijzonder was een vlucht vanuit Australië naar Javaen terug waarbij René Wittert van Hoogland in augustus 1945 zijn vrouw, Jonkvrouwe Jeanne Bosch van Drakestein van Nieuw Amelisweerd, en zijn vijf kinderen uit het Tjidengkamp, een Jappenkamp bij Batavia, wist te bevrijden.

Willem Frans Boot.14

Afscheid van kolonel Giebel, commandant van de KNIL troepen in de Grote Oost en Borneo,
op het vliegveld Mandar bij Makassar, 25 maart 1946

Op 8 september 1945 vlogen de Mitchells van No. 2 Squadron RAAF en 18 (NEI) Squadron over HMAS Burdekin waar aan boord de Japanse capitulatie werd getekend. Op 21 september 1945 bood No. 18 (NEI) Squadron luchtdekking aan de 7th Australian Division bij hun landing te Makassar. Op 25 november 1945 werd het RAAF deel van het Squadron opgeheven in verband met de demobilisatie van de Australische piloten. In november 1945 werd ook een begin gemaakt met de verplaatsing van het Squadron naar vliegbasis Tjililitan op Java en werd daar in Hangaar III ondergebracht, en uiteindelijk ging op 15 januari 1946 het operationele commando van het squadron over in Nederlandse handen. Op 14 februari 1946 werd kapitein-vlieger W.F. Boot voor de 2e maal squadron commandant. Hij zou commandant blijven tot en met 29 juni 1946. In de loop van 1946 kreeg het Squadron, naast het vracht en personenvervoer, tevens weer een militaire taak en verleende men luchtsteun aan de grondtroepen. Op 1 april 1946 arriveerde het laatste deel van het Squadron van Balikpapan op Tjililitan en was het Squadron, hoewel voor korte tijd, geheel bijeen. Door de snel wisselende situatie en wensen van de Territoriale Troepencommandanten werden geregeld B-25`s gestationeerd op andere vliegbases zoals te Bali, Makassar en Semarang. Het squadron deed actieve dienst tegen de Indonesische nationalisten tijdens de Politionele Acties van 1946 tot en met 1949.

 


1e Politionele Actie

In oktober 1946 werd het 16e Squadron opgericht uit personeel van het 18e Squadron. Tijdens de 1e politionele actie, op 21 juli 1947, werd het Squadron voornamelijk ingezet voor verkenningen en het bombarderen van spoorlijnen en artillerieopstellingen van de TNI. Zo werden onder meer het baanvak Cheribon - Poerwakarta en het baanvak Kroja - Gombong en de kustartillerie op Noesakembangan gebombardeerd. De verkenningen vonden plaats boven Republikeins gebied om zodoende een beeld te krijgen van de sterkte en verplaatsingen van de Tentara Nasional Indonesia, TNI. In totaal werden er tijdens de 1e politionele actie 55 sorties gevlogen. Na de 1e politionele actie hervatte men weer de "normale" werkzaamheden die voornamelijk bestonden uit het verlenen van luchtsteun aan de grondtroepen. In augustus 1948 werd het 16 Squadron, gelegerd te Palembang, opgeheven. Het vrijkomende personeel werd weer ingedeeld bij 18 Squadron. Dit personeel bleef echter gelegerd te Palembang.

 


2e Politionele Actie

Tijdens de 2e politionele actie, op 19 december 1948, waren er B-25`s gelegerd te Tjililitan, Semarang, Medan, en Andir (Bandoeng). De taak van het squadron bestond uit het uitschakelen van de luchtmacht van de TNI (de AURI) en het ondersteunen van de grondtroepen. Deze steun was soms cruciaal zoals bij de opmars van de W-Brigade naar Banjarnegara, waar men op hevige tegenstand stuitte en de opmars tot stilstand kwam. Ook voorkwam het Squadron de vernieling van de bruggen bij Rangkasbitoeng tijdens de opmars in Bantam. Niet alleen op Java maar ook op Sumatra kwam het Squadron in actie. Zo verleende het Squadron onder meer steun bij Laboehanbilik (Noord-Sumatra), schakelde het twee radiostations uit bij Tjoeroep en Kepahiang (Zuid-Sumatra) en verleende men steun aan de luchtlanding bij Djambi (Midden-Sumatra). Daarnaast voerde het Squadron ook nog vele verkenningen uit. In totaal werden er tijdens de 2e politionele actie 337 sorties gevlogen. In april 1950 werd het Squadron nog uitgebreid met de PVA P51 mustang ex Photo verkenningsafdeling.

 


Opheffing

Na het einde van het Nederlandse tijdperk in Indonesië was nr. 18 Squadron het laatste squadron dat zou worden overgedragen aan de Indonesiërs, waar het op 26 juli 1950 werd ontbonden. De veteranen organisatie, "18 Squadron NEI- RAAF Forces Association" werd opgeheven in 1999. Ze publiceerde regelmatig een uitstekende Newsletter met veel informatie over het squadron. De laatste Newsletter werd uitgegeven als No. 63 gedateerd oktober 1999.

 


Squadron Commandanten

 Onder commando van de RAAF:

  • Kapt. W.F. Boot, 21-04-1942 / 01-05-1942
  • Lt.Kol B.J. Fiedeldij, 01-05-1942 / 11-06-1943
  • Lt.Kol J.J. Zomer, 11-06-1943 / 04-1944
  • Lt.Kol. E.J.G. te Roller, 04-1944 / 23-06-1944 (gesneuveld bij luchtaanval in de buurt van Timor)
  • Lt.Kol. D.L. Asjes, 01-07-1944 / 07-10-1944
  • Lt.Kol. M. van Haselen, 07-10-1944 / 13-06-1945
  • Lt.Kol R.E. Jesserun, 13-06-1945 / 14-02-1946

Onder commando van de ML-KNIL:

  • Kapt. W.F. Boot, 14-02-1946 / 29-06-1946
  • Lt.Kol. C. Terluin, 29-06-1946 /01-11-1946
  • Kapt. D. Berlijn, 01-11-1946 / 07-06-1947 (vader van Dick Berlijn)
  • Kapt. W.F.A. Winckel, 07-06-1947 / 15-06-1948
  • 1e Lt. Hulscher, 15-06-1948 / 31-08-1948
  • Kapt. R. de Senerpont Domis, 31-08-1948 / 14-10-1949
  • Kapt. P. van Buren, 14-10-1949 / 12-04-1950
  • Kapt. H. van Weerden, 12-04-1950 / 15-05-1950

 


Bekende leden van No. 18 (NEI) Squadron

  • Folef d`Aulnis de Bourouill, afkomstig van de Marine Luchtvaartdienst
  • J. Lukkien, oorlogsvlieger en instructeur van de Royal Netherlands Military Flying School
  • F.J.W. den Ouden, oorlogsvlieger
  • Frederik Pelder, oorlogsvlieger
  • Pieter Cornelis André de la Porte, oorlogsvlieger, gesneuveld op 24 augustus 1944 bij luchtaanval te Larat, Ambon
  • H.C.A. Smits van Burgst, wingman
  • G. Winckel, oorlogsvlieger
  • R. Wittert van Hoogland, oorlogsvlieger en instructeur van de Royal Netherlands Military Flying School

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/No._18_(Netherlands_East_Indies)_Squadron


 

Klik hier voor meer informatie over de afstamming van Willem Frans Boot

Lees ook:http://www.marsethistoria.nl/artikelen/b25_nei.htm

 

stuurlinks stuurrechts

 

.